به گزارش مشرق، امیر اسماعیل‌آذر، پژوهشگر و استاد زبان و ادبیات فارسی با بیان اینکه در میان شاعران پارسی‌گو، سعدی نسبتا توجه بیشتری به رمضان مبارک داشته و سخنش پیرامون عید فطر از سایر شاعران بهتر است، عنوان کرد: معنی ژؤف «عید فطر» بازگشتن به فطرت خدانهاده است که درقرآن مجید آیه‌ای دراین زمینه آمده است« فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفًا ۚ فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا ۚ لَا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ».

اسماعیل آذر تصریح کرد: شعرهای سعدی تعلیمی و سهل و ممتنع است، به همین علت پرداخت تحلیلی به شعرهایش نسبت به مولانا و حافظ کم‌تر بوده است. حضور رمضان و روزه در غزلیات سعدی حضوری پوشیده و رمزی است. روزه در نگاه سعدی خوراندن طعام به نیازمندان است نه نخوردن طعام از سحر تا هنگام اذان مغرب.